Rozdział 21

Spojrzeliśmy na siebie ze zdziwieniem i zdezorientowaniem.  Do salonu śpiesznym krokiem weszli moi rodzice. Z torbami różnych rzeczy jak się później okazało miały być dla mnie. Rodzice zawsze wynagradzali mi te ich długie podróże i nie bycie w domu. Przynajmniej tak im się wydawało. Niestety tak nie było. No dobrze może na początku jako mała dziewczynka kochałam te rzeczy z różnych zakątków świata. Ale teraz? To tylko nic nie warte rzeczy. Wolałabym mieć rodziców którzy mają normalną pracę w mieście. Może i zarabiali by mniej ale miałabym rodzinę w komplecie.
-Mamo,tato? Co wy tu robicie?-spytałam podnosząc się z kanapy a za mną tą funkcję powtórzył Justin.
-Nie cieszysz się córeczko przyjechaliśmy po prostu wcześniej- powiedziała mama całując mnie w policzek.
-Dobry wieczór państwu- powiedział mój chłopak podając rękę mojemu tacie, a moją mamę pocałował w dłoń.
-Dobry wieczór Justin.- powiedział mój tata podnosząc jedną brew i spoglądając na mnie znacząco. Pokręciłam tylko przecząco głową spoglądając na mojego rodzica.
-Ja już będę niestety leciał mama się martwi- odparł całując mnie w policzek i żegnając się z moimi rodzicielami.
-Ja lecę na górę umyć się - powiedziałam spoglądając na uśmiech mojej mamy.
-Dobrze ale wróć do nas potem musimy z tobą porozmawiać- powiedziała moja mama stawiając torby na stole.
-Mam się bać?- spytałam idąc w stronę schodów.
-Zobaczymy- odparł tata siadając na kanapie.
Weszłam na górę. Wzięłam z wielkiej garderoby strój do spania i wolnym krokiem poszłam do łazienki. Weszłam pod prysznic rozluźniając swoje wszystkie mięśnie. Z uśmiechem wyszłam z kabiny. Podeszłam do lustra i zauważyłam że strasznie schudłam. Wzięłam szczotkę do włosów i  powolnym ruchem zaczęłam  przeczesywać moje długie włosy. Wyszłam z łazienki i poszłam do salonu. Moi rodzice siedzieli na kanapie i zanudzali się wciąż tymi samymi programami w telewizji.
-Dobrze słucham o co chodzi?- spytałam siadając w fotelu na przeciwko rodzicieli.
-Tak córeczko chcieliśmy się spytać jak układa ci się z Justinem- spytała mama zakładając nogę na nogę.
-Yyyy... chyba dobrze- powiedziałam lekko zestresowana przeczesując włosy ręką.
-Prosze cie Marie nie owijajmy w bawełnę- powiedział tata poprawiając kołnierzyk w swojej śnieżnobiałej koszuli- chodzi o to, że boimy , przecież wiesz że jego fanki są nieobliczalne. Co będzie jeśli coś ci zrobią?- w mojej głowie przeleciał obraz z dzisiejszego wypadu do kina. Dziewczyna która mnie wyzywała siedziała w  mojej pamięci.
-My widzimy że się kochacie, i wiemy że Justin to dobry chłopak. Ale kotku musisz zrozumieć że boimy sie o twoje bezpieczeństwo- powiedziała cicho mama.
-Przecież Justin nie pozwoli żeby coś mi się stało- powiedziałam patrząc na nich z szeroko otworzonymi oczami , przygryzając wargę.
-Córciu chcemy abyś z nim zerwała...

Jezus Maria dzień do niczego humor okropny i strasznie się boję o jedną osobę więc trudno mi było napisać rozdział. Przepraszam że tak późno.

Ask:http://ask.fm/Julciiiia
Facebook: http://www.facebook.com/NeverForgetMeopowiadanie?ref=hl
Tumblr:http://itsonlyhumanpain.tumblr.com/
XOXO